W tym artykule dowiesz się kim jest Baphomet, ale także zrozumiesz, w jaki sposób i w jakim kontekście się pojawił. Rzeczywiście, wszystko to wynika z okresu średniowiecza, jego wojen religijnych i interpretacji ówczesnych tekstów.
Możesz się również zastanawiać, dlaczego blog o piwie zajmuje się takim tematem jak Baphomet, prawda? To uzasadnione pytanie, zapewniamy.
W rzeczywistości odpowiedź jest stosunkowo prosta: w naszym zespole Antoine jest wielkim fanem średniowiecza i gotyckiego mistycyzmu. Dlatego, jeśli z ciekawości odwiedzisz naszą stronę, znajdziesz gotyckie ⚔️, średniowieczne ⚔️, wikingów ⚔ i… kufle i kubki do piwa Baphomet! Oto nasze 80 oryginalnych kufli do piwa do pilnego odkrycia!
Z drugiej strony, Antoine naprawdę nie jest zbyt dobry w pisaniu i dlatego to ja, Julien, piszę ten artykuł w oparciu o to, czego Antoine był w stanie mnie nauczyć na ten temat. Mam nadzieję, że spodoba ci się ten artykuł! ☺️
Przedstawienie Baphometa
Jak w przypadku prawie wszystkich postaci tego rzędu, pochodzenie tego przedstawienia można znaleźć w Biblii. Jeśli przejrzysz Nowy Testament, będziesz w stanie znaleźć powtarzające się odniesienia do rozróżnienia między dobrem a złem.
W tamtych czasach powszechne było stosowanie odniesień do zwierząt, aby ci, którym opowiadano historie, mogli je łatwiej zrozumieć.
Pamiętaj, że przez tysiąclecia pismo było zarezerwowane tylko dla niewielkiej części populacji. Przytłaczająca większość ludzi była analfabetami, ponieważ nie mieli innego celu niż przetrwanie poprzez uprawę ziemi i hodowlę zwierząt.
Przekazywanie wiedzy odbywało się zatem wyłącznie ustnie, w formie opowieści, wierszy, baśni lub alegorii. Używanie prostych figur w piśmie, takich jak reprezentacja w postaci zwierząt, ułatwiało odbiorcom zrozumienie.
Jeśli porównamy to z bardziej współczesnymi czasami, nie chciałbyś, abyśmy uwierzyli, że nigdy nie musiałeś uczyć się przynajmniej jednej z bajek La Fontaine’a, kiedy byłeś w szkole, prawda? Cóż za dobre wspomnienia, prawda?
La Fontaine wykorzystał tę sztuczkę z personalizacją zwierząt w dwóch celach. Każdy mógł zrozumieć jego bajki w pierwszym stopniu, a ci, którzy mieli kulturę, aby zrozumieć drugą, wiedzieli, że używa jej do satyry swoich czasów, w szczególności władzy i króla.
Po zamknięciu tego nawiasu wróćmy do naszych owiec. A raczej do naszych owiec, ponieważ zgodnie z Ewangelią św. Mateusza, ta ostatnia opisuje rozdział między dobrem a złem, określając, że owieczki są złe, a owce dobre. Dokładniej, przypisuje lewą stronę jako złą, a prawą jako dobrą.
Baphomet – człowiek z głową kozła
Czy słyszałeś kiedyś określenia „zbłąkana owca„, „pasterz stada” lub nawet „krwawa owca„? Nieuchronnie tak. Jeśli te wyrażenia są nadal używane, to dlatego, że religia katolicka jest wszechobecna w naszym społeczeństwie od wieków.
Jeśli chodzi o strony, które reprezentują dobro i zło, powinieneś wiedzieć, że znajdziesz ten wzór w wielu katolickich przedstawieniach. Następnym razem, gdy będziesz przechodzić obok kościoła, poświęć trochę czasu na dokładne przyjrzenie się płaskorzeźbom, jeśli są obecne.
Zauważysz, że postacie po lewej stronie są zawsze złe, podczas gdy te po prawej są raczej słabe i potrzebują ratunku. To samo tyczy się malowideł, fresków czy mozaik w środku.
Tą, która interesuje nas w tej historii jest koza. Ponieważ koza symbolizuje zło, nie jest przypadkiem, że Baphomet jest przedstawiany z głową, która jest w połowie człowiekiem, a w połowie kozą.
Pochodzące od przodków przedstawienie diabła z rozwidlonym ogonem i rogami wywodzi się dokładnie z tego samego źródła. Zapewniamy jednak, że kozy, które można spotkać w prawdziwym życiu, są zazwyczaj całkiem miłe!
Dowód jest na zdjęciach!
Baphomet miał piersi!
Mamy więc naszego przedstawiciela zła, który ma kozią głowę. Ale okazuje się, że ten człowiek-koza ma również piersi! Tak, po co upraszczać, skoro można skomplikować!
Od czasów starożytnych, a nawet prehistorycznych, piersi odnosiły się oczywiście do kobiet, ale także do płodności i ogólnie do matki ziemi. W ten sam sposób, w jaki dziecko jest karmione piersią matki, ziemia karmi mężczyzn, którzy ją zamieszkują.
Prawdę mówiąc, fakt, że Baphomet ma piersi, ma podwójne odniesienie według niektórych teoretyków. Z jednej strony jest to fakt, że to „bóstwo” jest gotowe nakarmić swoje „dzieci”, a więc swoich wyznawców. Tu znów widać odniesienie do Biblii. Ale z drugiej strony, kobieta również pojawia się (moim zdaniem niesłusznie, ale krótko) jako „zło”.
Tutaj jesteśmy w Starym Testamencie, a dokładniej w księdze Genesis. Jest to czas Ogrodu Eden, kiedy wszystko szło tak dobrze, jak to tylko możliwe dla Adama i Ewy, którzy spędzali szczęśliwe dni w tym raju na ziemi.
I kto się pojawia? Słynny wąż, który przekona Ewę do ugryzienia jabłka. Ewa następnie przekona Adama, aby również ugryzł. Niektórzy interpretują to w ten sposób, że kobieta sprawia, że mężczyzna ulega pokusie i dlatego w konsekwencji jest… niezdrowa! Zgadza się! Biedny Adam nigdy by nie pękł, gdyby Madame Ewa go nie przekonała! Ależ oczywiście!
Dostarczenie Baphometowi piersi może zatem oznaczać, że ma on podwójny atrybut zła:
- kozę
- grzeszną kobietę, która wciąga mężczyznę w swój grzech
Zdecydowanie ten Baphomet nie ma obecnie dobrej prasy, ale to nie wszystko takie proste. Wkrótce sam się o tym przekonasz. Wrócimy do jego opisu, gdy będziemy mówić o Trial of the Templars.
Skąd pochodzi imię Baphomet?
Wtedy wkraczamy w jedną z największych tajemnic dotyczących tej postaci, ponieważ jego imię budzi co najmniej tyle samo teorii, co teoretyków! Zamiast wymieniać wiele wyjaśnień, które pochodzą ze wszystkich stron, powiemy ci tylko o teorii, która łączy największą liczbę.
Jeśli Baphomet cię inspiruje, powinieneś wiedzieć, że stworzyliśmy ten wspaniały Kufel do piwa Baphomet
Jakie jest znaczenie Baphomet i co oznacza Baphomet?
W rzeczywistości Baphomet jest deformacją Mahometa. Przypomnijmy sobie czas, w którym imię to po raz pierwszy pojawiło się na piśmie: pierwsze krucjaty. Dla przypomnienia, krucjaty zostały zlecone przez chrześcijańskich królów Francji, aby oficjalnie wyruszyć i wyzwolić Ziemię Świętą z rąk muzułmanów.
Okay, w praktyce krucjaty były również najazdem na wszystkie produkty żywnościowe i skarby, które trafiły do krzyżowców. Ale w każdej wojnie logistyka i zarządzanie mają swoje znaczenie, a krucjaty nie były wyjątkiem…
Naszym ukochanym krzyżowcom zwykle towarzyszyli rycerze Zakonu Świątyni, znani również jako templariusze. Podczas pierwszej krucjaty, pod koniec XII wieku, pierwsze pisma wspominają imię Baphomet. Wygląda na to, że imię to jest zniekształceniem imienia proroka Mahometa.
Wyobraźmy sobie naszych krzyżowców podróżujących miesiącami przez różne krainy. Mówią oni różnymi językami, ale ich cechą szczególną jest to, że wszystkie są językami łacińskimi. Imperium Rzymskie otaczało cały basen Morza Śródziemnego, a wpływ jego języka trwał przez wieki. Korzenie słów między byłymi prowincjami rzymskimi były zatem podobne, nawet jeśli z czasem słowa różniły się od siebie. Krzyżowcy byli więc w stanie zrozumieć lokalne dialekty bez większych trudności.
I teraz dotarli do Ziemi Świętej. Terytorium to w tamtych czasach w większości należy dziś do Izraela i Palestyny. Chyba nie muszę mówić, że językowe korzenie łacińskiego i osmańskiego są zupełnie inne.
Krzyżowcy mieli zatem największe trudności ze zrozumieniem tego języka i odwrotnie. Podobnie uważali Osmanów za pogańskich dzikusów czczących wielu bogów.
Kiedy słyszeli, jak mówią o Mahomecie, wierzyli, że odnoszą się do jednego z ich bogów, a nie Proroka. Podczas pierwszej krucjaty prowadzonej przez Godefroida De Bouillon, w jednej ze swoich korespondencji krzyżowiec odniósł się do muzułmanów wzywających „Baphometa” o wschodzie słońca podczas oblężenia Antiochii.
Prawdopodobnie stąd wziął się błąd. Usłyszał tylko wezwanie do modlitwy, a potem pozostało zamieszanie.
Jaki jest związek między Baphometem a templariuszami?
Ponad sto lat później, na początku XIV wieku, imię Baphomet pojawia się często w zapisie procesu templariuszy. Nie możemy nie wspomnieć o templariuszach, ponieważ to dzięki nim imię Baphomet, pomimo początkowego błędu w zrozumieniu językowym, dotarło do nas. Baphomet i templariusze są nierozłączni.
Powstanie templariuszy
Zakon Świątyni został utworzony w 1139 roku przez Innocentego II. Głównym celem tego zakonu było towarzyszenie i obrona pielgrzymów pragnących udać się do Ziemi Świętej.
Droga do Ziemi Świętej była długa i żmudna, pełna pułapek i etapów. W szczególności pielgrzymi musieli wyruszyć z pewną sumą pieniędzy, aby mogli jeść i wyżywić się podczas miesięcy podróży. Pierwsi templariusze byli zatem strażnikami tych bezbronnych pielgrzymów.
Rola templariuszy
Aby móc bronić pielgrzymów, ta ścisła straż musiała być dobrze zorientowana w posługiwaniu się bronią. Broń i zbroje były wówczas drogie i tylko szlachta mogła sobie na nie pozwolić.
Dlatego wszyscy członkowie Zakonu Świątyni byli rycerzami. Ci ostatni byli gorliwymi chrześcijanami, stąd krzyż na ich herbie. Mieli oni również początkowy osobisty posag, który był stosunkowo wygodny, aby zaspokoić ich potrzeby.
Tym samym templariusze towarzyszyli pielgrzymom do Jerozolimy przez dwa stulecia. Niemniej jednak byłoby wstydem dla krzyżowców, gdyby nie wykorzystali tych zaprawionych w bojach rycerzy podczas swoich licznych bitew.
W rzeczywistości krucjaty za każdym razem polegały na odbijaniu Ziemi Świętej podbitej przez muzułmanów. Templariusze wnieśli zatem bardzo aktywny wkład w różne zwycięstwa krzyżowców. Ci dzielni rycerze mieli niezachwianą wiarę i byli gotowi umrzeć za swoją sprawę na polu bitwy.
Dla wszystkich fanów templariuszy stworzyliśmy ten wspaniały kufel do piwa Templariuszy:
Templariusze byli budowniczymi
Templariusze, poprzez swoje różne misje, również musieli być w stanie się finansować. Płacenie im przez Kościół nie wchodziło w grę, mimo że należeli do zakonu.
Przez lata i w krajach, do których zaprowadziły ich misje, templariusze budowali komandorie. Komandorie te były klasztorami, które pozwalały im przyjmować pielgrzymów, ale także przechowywać różne bogactwa, które mogli „znaleźć” podczas swoich misji. Można to porównać do naszych obecnych banków depozytowych.
Sieć ich ziem stała się imponująca na przestrzeni dziesięcioleci. W rzeczywistości budynki templariuszy były arcydziełem architektury i pomysłowości.
Niektóre z nich były budowane zgodnie z rytmem słońca, tak by w czasie równonocy jego światło przechodziło przez określone otwory, oświetlając konkretne miejsca. Można przy okazji zauważyć, że pojawienie się masonerii wywodzi się z tego okresu.
Templariusze byli bankierami tamtych czasów
Oglądałeś serial Gra o Tron? Czy pamiętasz Żelazny Bank? Jeśli tak, to pomyśl, że templariusze byli trochę jak ten bank w tamtych czasach, z ich akumulacją bogactwa przez 2 wieki.
Tak więc templariusze byli czymś w rodzaju ówczesnego Banku Światowego. Chrześcijańscy królowie prosili ich o pożyczki, by byli gwarantami w pewnych transakcjach między Potęgami, Które Są. Niektórzy królowie mieli nawet do nich takie zaufanie, że zostawiali im swoje skarby, by ich strzegli.
To ta sama zasada, co dzisiaj. Umieszczamy nasze pieniądze w banku, aby były bezpieczne. Dzisiejsze banki niczego nie wymyśliły, po prostu czerpią inspirację z przeszłości
Związek zaufania między Zakonem a władcami był całkowity. Któż mógłby lepiej strzec królewskich skarbów niż chrześcijańscy rycerze z licznymi, dobrze chronionymi klasztorami?
Koniec templariuszy
Templariusze zostali po raz pierwszy wypędzeni z Ziemi Świętej podczas ostatniej krucjaty w 1291 roku. Krzyżowcy właśnie przegrali swoją ostatnią bitwę, a porażka ta zabrzmiała jak gong śmierci Krucjat.
Templariusze musieli zatem powrócić do swoich komandorii. Należy zaznaczyć, że nieliczni, którzy zdecydowali się pozostać w niektórych twierdzach, zostali wyrżnięci przez napastników, przytłoczeni ich liczebnością.
W obliczu „klęski” krzyżowców, templariusze w pełni poświęcili się swojej działalności jako „bankierzy” i pośrednicy między mocarstwami. Niestety dla nich, okres ten nie trwał długo.
W ciągu dwóch stuleci templariusze stawali się coraz liczniejsi i coraz bogatsi. Większość z nich powróciła, by osiedlić się we Francji pod koniec ostatniej krucjaty.
Wtedy stanowili bogaty i potężny zakon. Wojny i wyprawy krzyżowe drogo kosztowały królów, a wszechobecność templariuszy zaczęła bardzo przeszkadzać.
Powinieneś wiedzieć, że do tego czasu papieże mieszkali w Rzymie, ale król Francji zaoferował papieżowi ziemię w Awinionie. Pierwszym papieżem, który się tam przeniósł był Klemens V. Pomimo tego, wkrótce rozwinęła się rywalizacja między tymi dwoma mężczyznami.
Ofiarami tych tarć byli templariusze, ponieważ król był bardzo blisko ich zakonu. Podobnie papież bardzo źle patrzył na fakt, że chrześcijański zakon inny niż jego własny mógł dogadywać się z potężnymi i mieć tyle bogactwa. Innymi słowy: „Rób, co mówię, ale nie to, co robię”…
Aby osiągnąć swoje cele, papież zarządził proces w 1307 roku. Nic dziwnego, że proces ten doprowadził do rozwiązania Zakonu w 1312 roku, ponieważ jego członkowie zostali oskarżeni o bycie heretykami. To właśnie podczas tego procesu Baphomet wysunął się na pierwszy plan. Dochodzimy więc do wyjaśnienia związku między nim a templariuszami, ale bez tego, co właśnie powiedzieliśmy wcześniej, wydawałoby się to abstrakcyjne!
Baphomet ubóstwiany przez templariuszy
Ten proces trwał 5 lat, co jest bardzo długim okresem jak na tamte czasy, a nawet obecnie. Trzeba też zrozumieć, że ówczesne procesy były bardziej parodią sprawiedliwości niż czymkolwiek innym. Zeznania wymuszone torturami były uznawane za prawdziwe! Przyznanie się do winy było nadal przyznaniem się do winy…
Średniowiecze jest dobrze znane z różnych tortur, które zostały tam wynalezione i nie będziemy tutaj wchodzić w szczegóły na ich temat. Więc musisz się zgodzić, że po wyrwaniu paznokci jeden po drugim lub pocięciu palców na kawałki, byłbyś skłonny przyznać się do wszystkiego i!
Cóż, tak to wtedy wyglądało… Przesłuchania były prowadzone przez Inkwizycję. Inkwizytorzy byli mianowani przez Kościół. Wszyscy się ich bali i szanowali.
Pierwotnie proces koncentrował się na apostazji. Według Kościoła templariusze wyparli się Chrystusa, gdy przebywali w Ziemi Świętej. Zamiast Chrystusa zaczęli rzekomo ubóstwiać diaboliczną i chimeryczną postać, Bafometa.
Templariusze oskarżeni o apostazję
Rycerze Zakonu Świątyni byli łatwym łupem w procesie religijnym. Rzeczywiście, mieli oni wiele niejasnych rytuałów, począwszy od ceremonii inicjacji, gdy wstępowali do Zakonu. Wiele fantazji otaczało ten zakon w tamtych czasach i nawet dziś templariusze budzą zauroczenie.
Z kilku raportów z procesu wynika, że rycerze obecni w Ziemi Świętej odeszli od wiary chrześcijańskiej. Należy pamiętać, że to papież Innocenty II pierwotnie stworzył ich zakon.
Templariusze przebywali na Bliskim Wschodzie przez dwa stulecia i oczywiście byli pod wpływem zwyczajów i obyczajów miejscowej ludności. Z dala od swojej chrześcijańskiej kultury, dostosowali się do miejsca, w którym żyli.
Termin apostazja oznacza zaparcie się Chrystusa. Według Kościoła rycerze po prostu wyparli się Chrystusa, aby móc ustanowić kult pogańskich bożków, takich jak Baphomet.
Wręcz przeciwnie, templariusze zaprzeczali, że wyparli się Chrystusa, aby lepiej mu służyć. Być może uznali, że ich wiara, tak jak ją praktykowali, była błędna. Zaparcie się Chrystusa było swego rodzaju rytuałem przejścia, mającym na celu odrodzenie ich wiary w czystszy sposób, jak swego rodzaju nowy chrzest.
Nie zapominajmy też, że templariusze żyli w kolebce tego, co stało się religią katolicką. Jordan to rzeka, w której Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela. Rzeka ta przepływa przez sam środek Ziemi Świętej.
Po zapoznaniu się z kuflem Baphometa i kuflem Templariuszy, oto także ten wysublimowany Baphomet beer drinking cup:
Kościół oskarża Rycerzy o bycie heretykami
Tutaj zaczyna się mit Baphometa. Gdy Kościół „udowodnił”, że zakon oficjalnie wyparł się Chrystusa, drzwi zostały szeroko otwarte dla drugiego zarzutu: templariusze stali się heretykami. W rzeczywistości inkwizytorzy uzyskali kilka zeznań podczas procesu, stosując „łagodne” metody, które moglibyśmy im przypisać. Wyznania te potwierdziły „fakty”, że rycerze uosabiali nowego boga: Baphometa.
Baphomet wysuwa się na pierwszy plan
Kwizytorzy poprosili templariuszy o opisanie tego bożka, ale otrzymali wiele różnych odpowiedzi. Niektórzy powiedzieli im, że Baphomet jest zbyt brzydki, aby mogli go dokładnie opisać.
Inni wspominali o chimerycznym stworzeniu w połowie drogi między człowiekiem a kozą: tułów był ludzki, ale był wyposażony w kozie nogi, na wzór fauna lub centaura, pół człowieka i pół zwierzęcia. Jego głowa, wyposażona w brodę, była mieszanką człowieka i kozy.
W rzeczywistości Bafomet był ozdobiony rogami. Aby dopełnić mieszankę, ten kozi mężczyzna posiadał również piersi!
Niektóre przedstawienia Baphometa ukazują go dodatkowo ze skrzydłami. Stąd już tylko krótki krok do połączenia z najsłynniejszym ze wszystkich upadłych aniołów. Rzeczywiście, słynny Lucyfer lub Szatan jest również nazywany Upadłym Aniołem.
Był niegdyś ulubieńcem Boga, ale został przez niego ukarany, gdy zdał sobie sprawę ze zdrady Lucyfera. Niektórzy uznają to za wątpliwe odniesienie, podczas gdy dla innych ten „dowód” nie jest przypadkowy. Kiedy powiedzą ci, że to wszystko kwestia interpretacji!
Baphomet i Lucyfer lub Baphomet i Szatan
Z tymi wszystkimi atrybutami, zadziwia mnie, że Inkwizytorzy oskarżyli ich o bycie heretykami! Ten Baphomet wydawał się być samym diabłem. templariusze czcili szatana , a Baphomet był jedynie reprezentacją samego Lucyfera. Baphomet był zatem demonem według Kościoła.
Szukano również fizycznych dowodów na istnienie tej istoty. Oczywistym było, że templariusze nie mogli ubóstwiać swojego bóstwa bez posiadania jego reprezentacji w postaci posągów, wisiorków, obrazów, rycin czy płaskorzeźb.
Wydaje się, że w tamtym czasie nie byli w stanie ich znaleźć. Templariusze musieli być ostrożni i rozważni, próbując zniszczyć lub ukryć jak najwięcej dowodów.
Epoka gotyku zainspirowała również naszą gamę gotyckich kufli i kubków do piwa:
Na czym polegał templariuszowski kult Baphometa?
Aby spróbować zilustrować kult rycerzy zakonu poświęconego Baphometowi, możemy porównać zachowanie niektórych wiernych chrześcijańskich z Matką Boską w pewnym kontekście. Pamiętajmy, że nie ma to na celu krytykowania tej czy innej religii, a jedynie próbę zilustrowania rzeczy poprzez podejście behawioralne.
<sp